Do dwudziestego wieku ludzie pióra będący na bakier z prawem byli stosunkowo nieliczni, a ich wykroczenia raczej nie były społecznie akceptowe.

Poczynając od wieków średnich: mamy znanego Francuza Françoisa Villona oraz – w Polsce raczej nieznanego Anglika – Thomasa Malory'a (człowieka-bestię w porównaniu do Villona).

Po prawie stu latach pojawia się znany na całym świecie Hiszpan Miguel de Cervantes. Po niemal dwóch kolejnych wiekach mamy następnego Francuza – Françoisa de Sade'a.

W końcu, wiek dwudziesty otwiera czeluść pełną zarówno mało groźnych, jak i niezwykle groźnych kryminalistów, wręcz potworów. Istotna też jest zmiana społeczna w odbiorze tego typu pisarzy i wytworów ich twórczości, przejawiająca się w coraz bardziej rosnącej tolerancji społecznej, już nawet nie dla wybryków, ale pospolitych przestępstw i ich sprawców. Więcej, czasami ta tolerancja przeradzała się w akceptację. Dzieje się to także przy znacznym udziale samych pisarzy, zwłaszcza tych pragnących znaleźć się w świecie celebrytów.

Sztandarową postacią tego nurtu gloryfikującego przemoc jest niewątpliwie Nor­man Ma­ile­r (1923-2007) , amerykański pisarz-celebryta, dwukrotny laureat Nagrody Pulitzera. Ma­ile­r nie tylko wstawiał się za przestępcami, jak wspomniany niżej Jack Abbott. Aby być ciągle na ustach amerykanów, głosi hymny pochwalne o przemocy jako sile twórczej. Posuwa się nawet do obrony morderstwa jako morderstwa. Z powodu swego nachalnego usposobienia do bycia celebrytą, sam wielokrotnie blisko ociera się o więzienie.

Natomiast w Europie swoje głośne trzy grosze (głośne w latach sześćdziesiątych) dorzucił – również usiłujący (mimo swoich lat) być celebrytą – Jean Paul Sartre. Sartre sławił ruchy rewolucyjne (także Rewolucję Kulturalną w Chinach), niosące zbrodnie i ludobójstwo, jednocześnie przyrównując twarde rządy de Gaulle'a do faszystowskiej dyktatury. Swą postawą częściowo wsparł rodzący się w Europie terroryzm.

Innym przykładem angażowania się wybitnych twórców w obronę kryminalistów jest przypadek Jacka Unterwegera. Ten w odróżnieniu od J.H. Abbota potrafił brutalnie mordować i skutecznie oczarowywać otoczenie. Za Unterwegerem wstawiali się między innymi Elfriede Jelinek i Günter Grass, jednak nie z powodu kultu dla przemocy, ale tylko dlatego, że Unterweger uwiódł (nie tylko Grassa i Jelinek) swym urokiem osobistym.

Hiszpański pisarz José Ovejero zebrał historie pisarzy przestępców i opisał je w książce Escritores delincuentes (Pisarze przestępcy).

Natomiast tutaj znajdziesz wybraną listę pisarzy kryminalistów wraz z ich krótką charakterystyką. Niektóre nazwiska (na przykład F. W. Abangale'a, czy P. Riviera) pojawiły się nie z powodu literackości ich autorów, ale dlatego, że odegrali oni pewną rolę w przestrzeni kulturowej.

Frank William Abagnale

(data ur. 948 r., USA) Amerykański ekspert od zabezpieczeń czeków. Już od 16 roku życia, wykorzystując dobroć natury ludzkiej, wiarę innych w prawo i rzetelność, przez niemal sześć lat bezkarnie i skutecznie udawał: pilota w liniach PanAmerican, lekarza-specjalistę, wykładowcę uniwersyteckiego, prawnika (pracując) w Prokuraturze Stanowej w Luizjanie. A tak naprawdę był (tylko i aż) bardzo inteligentnym fałszerzem czeków. Dzięki doskonałej znajomości bankowych obrotów czekami, wyrok skazujący za powyższe przestępstwa skrócono mu (z dwunastu lat) o ponad połowę. Wykorzystano jego umiejętności w reformie bankowego obrotu czekami zatrudniając go jako doradcę FBI w sprawach oszustw czekowych. Abagnale jest współautorem książki

• Złap mnie, jeśli potrafisz sfilmowanej przez Stevena Spielberga w 2002 r. pod tym samym tytułem.

Jack Henry Ab­bot­t

​

Jack Henry Abbott, urodzony w Michigan w 1944 roku, większość swojego dzieciństwa spędził w rodzinie zastępczej i nastoletnich latach spędzonych w różnych ośrodkach. Podczas odbywania długiego wyroku za zabicie współwięźnia, napisał do Normana Mailera i zaproponował napisanie prawdziwego obrazu życia w więzieniu. Mailer zgodził się, a przy jego pomocy Abbott opublikował In The Belly of the Beast. Abbott zmarł w więzieniu w 2002 r.

Od dwunastego do czterdziestego roku życia spę­dził na wol­no­ści tylko dziewięć mie­się­cy. Był skazywa­ny za mor­der­stwa, napady z bro­nią w ręku, fałszer­stwa. Często bywał agresyw­ny. W więzieniu bar­dzo dużo czy­tał, w tym K. Marksa, J. Stalina, G. W. F. Hegla. Korespondował z Nor­ma­nem Ma­ile­rem, który stawił się za nim (za Willimem Burroughsem również) oraz po­sta­no­wił opu­bli­ko­wać listy Abbotta. Wstawiennictwo Mailera było nietrafne: Abbott w niedługi czas po opuszczeniu więzienia za­dźgał w barze nożem kel­ne­ra. Za J.K. Abbottem wstawiał się również Kurt Vonnegut

Ab­bott po­wie­sił się w swo­jej celi w 2002 roku, mając czterdzieści lat. Szczegółowe informacje o nim znaleść można między innymi na stronie Murderpedii. Natomiast informacje o fascynacji Normana Mailera Abbott'em, można znaleść między innymi na stronie The New York Times'a.

Książki:

• In the Belly of the Beas – Abbott opisał swoją odsiadkę za morderstwo. W 1981 roku książka wywołał sensację;
• My Return – Książka o powrocie Abbotta do więzienia za zabójstwo kelnera. Tom zawiera  listy do różnych znanych pisarzy, sztukę teatralną (Śmierć tragedii) oraz dodatek o zabijaniu i o późniejszej rozprawie sądowej.

Jeffrey Archer

Zobacz

Kry­stian Bala

(ur. 1974, Polska) Sprawa zaplanowania, zlecenia zabójstwa przez z wykształcenia filozofa i pisarza długo była tematem mediów krajowych i światowych: Za­mor­do­wał do­mnie­ma­ne­go ko­chan­ka swo­jej żony. Po­li­cja zna­la­zła w jego prywatnym kom­pu­te­rze zarys planu ko­lej­ne­go za­bój­stwa. Przyznał się w śledztwie do zabójstwa, lecz później odwołał swoje zeznania. (Podaję za: José Ovejero)

Nie można wykluczyć że wyrok skazujący Krystiana Balę może być polską wersją przypadku francuskiego wymiaru sprawiedliwości dotyczącego skazania Henri Charriere'go. W przypadku tego ostatnie, żródłem pomyłki była ksywka innego przestępcy. Natomiast w przypadku Krystiana Bali ewentualnym źródłem błędu sądowego może być telefon komórkowy.

• Amok Książka nie została przez sąd (ale przez medialną społeczność raczej tak) uznana za jeden z dowodów winy jej autora. Jednak na początku śledztwa w znacznym stopniu ukierunkowała organy ścigania.

William S. Burroughs

​

(1914-1997, USA) W 1951 przypadkowo, po nieprzypadkowym zażyciu narkotyków, za­strze­lił swoją żonę. Polecił, żeby postawiła sobie na gło­wie szklan­kę, a on strzelając do szklanki, za­ba­wiał się w legendarnego szwajcarskiego bohatera narodowego Wil­hel­ma Tella.

Dzięki sztuczkom prawnym adwokata oraz dzięki fałszywym zeznaniom, Burroughs uniknął odpowiedzialności karnej. Dzię­ki temu sta­łem się pi­sa­rzem miał stwierdzić póź­niej.

• Ćpun – klasyka nie tylko amerykańskiej kultury;
• Pedał;
• Zachodnia kraina.

Miguel de Cervantes

​

(1547-1616, Hiszpania) – renesansowy pisarz hiszpański i chyba najsłynniejszy w dziejach literatury przestępca. Najbardziej znany jako autor powieści o Don Kichote (Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy). Był jednocześnie wyjątkowym pechowcem. Po wstąpieniu do armii, w bitwie w zatoce Lepanto (1571) strzaskano mu lewą ręką (pozostała nieruchoma do końca życia). Wspomniany na początku José Ovejero podaje inną wersję, mówiąc: Mi­gu­el de Ce­rvan­tes, […] sie­dział w wię­zie­niu za nad­uży­cia, ja­kich do­pu­ścił się jako po­bor­ca po­dat­ko­wy. W mło­do­ści Ce­rvan­tes zo­stał ska­za­ny za po­je­dy­nek: karą było ob­cię­cie pra­wej ręki. Czy gdyby jej nie stra­cił, na­pi­sał­by "Don Kichota"…?

Henri Charrière

​

(1906-1973, Francja) Francuski pisarz, autor autobiograficznej powieści Papillon. W paryskim środowisku przestępczym nazywano go Papillon, czyli Motyl, gdyż zawsze nieoczekiwanie zjawiał się i znikał. Z powodu ksywki Papilon, francuska policja pomyliła go z Papillon'em Rogerer'em, rzeczywistym zabójcą i aresztowała w roku 1930 pod zarzutem morderstwa, którego nie popełnił. Został skazany na dożywotnie zesłanie do kolonii karnej na Wyspie Diabelskiej. Henri Charriere nie godzi się ze swym losem i z niewiarygodną pomysłowością planuje i przygotowuje kolejne ucieczki, które zawsze kończą się pojmaniem go i ponownym osadzeniem. W 1945 r. został uwolniony. Po krótkim pobycie w Wenezueli, powrócił na stałe do Francji. W 1969 roku opisał swoje przeżycia skazańca w powieści Papillon. W samej Francji książka została wydana w ponad milionowym nakładzie. W 1973 wydał powieść Banco – dalszy ciąg Papillona, w której opisał swoje życie, ale już na także niełatwej wolności.

• Papillon – "Głównego bohatera – Henriego Charriere – poznajemy w wieku 25 lat (rok później trafia do Gujany) , kiedy to czeka na wyrok skazujący za czyn, którego nie popełnił. […] Jedyne co trzyma go przy życiu to chęć ucieczki i zemsty na oskarżycielach. […] Podczas swojego pobytu w więzieniu czy Gujanie zdobył szacunek i wyrobił sobie reputację wśród innych więźniów. Dlatego tak wielu chciało mu pomóc w realizacji planu – czasem nawet bezinteresownie, jak choćby trędowaci czy Indianie z Kolumbii." [Za: Lubimy czytać, autor: Sarah]
• Banco – dalszy ciąg niełatwego losu Henriego Charriere.

Hugh Collins

Najbardziej brutalny z brytyjskich pisarzy. W swojej książce Autobiography of a Murderer (Autobiografia mordercy) opisuje ze szczegółami, jak poderżnął gardło jednej ze swoich ofiar. Został zrehabilitowany i dziś nadal pisze. (Podaję za: José Ovejero)

James Fogle

(1936-2012, USA) Zaczął kraść mając dwanaście lat. Większość swego życia spędził za kratami. Zmarł w więzieniu w wieku siedemdziesięciu pięciu lat. Zasłynął tym, że w swojej książce Drugstore Cowboy opisał popełniane przez siebie przestępstwa. Książkę Fogle'a w 1989 r. z sukcesem zekranizował pod Gus Van Sant (Narkotykowy kowboj).

Jean Ge­ne­t

​

(1910-1986, Francja). Francuski pisarz, dramaturg, obrazoburca oficjalnie uznawanych wartości, szczery kontestator. Porzucony przez matkę. W wieku osiemnastu lat zaciągnął się do armii, z której po sześciu latach zdezerterował w 1936 r. i rozpoczął włóczęgę po Europie. W tym samym roku, na fałszywych papierach, dotarł także do Polski. Żył z kradzieży (Polacy nawet nie podejrzewali, że Francuz może być złodziejem) i rozprowadzania fałszywych pieniędzy. Za to ostatnie został aresztowany, spędzając dwa miesiące w katowickim więzieniu. Do odpuszczenia Polski został zmuszony jednak nie przez władze polskie, ale przez konsulat francuski. Po powrocie do Francji groziło mu dożywotnie więzienie z powodu dezercji. Dzięki zaangażowaniu Jeana Cocteau i Jean-Paula Sartre’a, Genet został zwolniony z odbywania kary w 1944, a w 1949 został ułaskawiony.

Sartre, który był w bardziej niż zażyłych stosunkach z Genetem, napisał o nim: Jeśli Je­ano­wi Ge­ne­to­wi ma­rzy­ła się chwa­ła pi­sa­rza, to tylko jako sub­sty­tut sławy kry­mi­na­li­sty, gdyż ta była dla niego nie­osią­gal­na.

Ge­ne­to­wi miesięcznik Literatura na świecie w 1985 r. poświęcił zeszyt (nr 11-12). Genet jest również jednym z bardzo sympatycznych bohaterów filmu Martina Provosta pt. Violette (premiera: 2013) poświęconemu pokręconemu życiu francuskiej pisarki Violette Leduc, pisarki niemal zapomnianej (w 1964 r. otrzymała Nagrodę Goncourtów za powieść Bękart).

Ganet jest autorem sztuk teatralnych: Ścisły nadzór, Pokojówki, Balkon, Murzyni. (Wszystkie wystawiane były także w Polsce) , a także utworów prozą:

• Ceremonie żałobne;
• Dziennik złodzieja, w którym, mimo pobytu w katowickim więzieniu, bardzo ciepło pisze o Polsce i Polakach;
• Matka Boska Kwietna.

El Lute

​

(1942, Hiszpania) Prawdziwe nazwisko: Eleuterio Sanchez. W więzieniu, z którego wielokrotnie uciekał, nauczył się pisać i opisał swoje życie. Napisał pięć książek. Jest hiszpańską legendą. Śpiewali o nim: Boney M (1979 r.), hiszpański raper Haze (2008 r.). Hiszpański reżyser Vicente Arand nakręcił o nim filmy: El Lute: camina o revienta (1987) oraz El Lute II: mańana sere libre (1988).

Thomas Malory

Sir Thomas Malory (ur. ok. 1405, zm. 14 marca 1471) – pisarz angielski, autor romansu rycerskiego Śmierć Artura (Le Morte d'Arthur) , stanowiącego kompilację legend o królu Arturze i uważanego za jedno z najwybitniejszych dzieł angielskiej literatury średniowiecznej.

[Autor Śmierci Artura, romansu z XV wieku] Prawdopodobnie pochodził z Newbold Revel w Warwickshire. Wiadomo na pewno, że był rycerzem i więźniem, a odautorski opis siebie samego zawarty w kolofonie Śmierci Artura może sugerować, że był również księdzem. Uważa się, że został pasowany na rycerza w 1442 roku, co umożliwiło mu wejście w skład angielskiego parlamentu, jako przedstawiciela Warwickshire w 1445 roku. Prawdopodobnie w 1450 roku zszedł na drogę zbrodni, był oskarżony m.in. o gwałt, morderstwo i kradzieże. Prawdopodobnie był więziony w londyńskim Newgate w latach pięćdziesiątych XV wieku i tam właśnie rozpoczął spisywanie legend o królu Arturze i rycerzach okrągłego stołu, nadając im pierwotnie tytuł The Book of King Arthur and His Noble Knights of the Round Table. W czasie Wojny Dwóch Róż był prawdopodobnie stronnikiem Lancasterów.

[Podaję za: Wikipedia]

Sam Millar

(1952, Wielka Brytania) Irlandczyk, organizator jednego z największych rabunków w historii Stanów Zjednoczonych, w którym osobiście brał udział.

• Nieugięty – bestsellerowa, wielokrotnie nagradzana powieść opisująca historię – z udziałem autora – największej kradzieży w historii Ameryki.

Carlos Montenegro

Kubański morderca, który w czasach dyktatury Fulgencia Batisty stworzył w więzieniu jedne z najlepszych XX-wiecznych utworów pisanych prozą, zdaniem pisarza i eseisty Guillerma Cabrera Infante. (Podaję za: José Ovejero)

Urke Nachalnik

 

(1897-1939, Polska) Pochodzący z rodziny żydowskiej przedwojenny autor kryminałów. Przez większość swojego życia był przestępcą o ksywie Nachalnik. W więzieniu przebywał kilkanaście lat. Tam poznał dzieła wybitnych pisarzy, nauczył się języka polskiego i zaczął pisać wiersze oraz opowiadania kryminalne. Po wyjściu z więzienia w wieku 35 lat Nachalnik związał swoje życie z literaturą. Dzięki kontaktom z wydawcami w Ameryce systematycznie publikował opowiadania w języku jidisz, a w przedwojennej Polsce wydał kilka powieści w języku polskim. Został rozstrzelany przez Niemców z powodu (i na podstawie donosu) uratowania zwojów Tory z płonącej otwockiej synagogi.

• Życiorys własny przestępcy – Urke Nachalnik zaopatrzył powieść w następującą dedykację:
  Wszystkim tym, których los zepchnął w otchłań wyrzutków społeczeństwa, a którzy dążą ku poprawie, pracę tę poświęca Autor;
• Ludzie bez jutra;
• W matni.

Anne Perry

 

(1938, Anglia) Autorką około pięćdziesięciu poczytnych powieści. […] przyznała się, że to ona była Juliet Hulme, 13-latką, która razem z przyjaciółką zabiła matkę tej drugiej dziewczyny: zadały jej 45 ciosów w głowę cegłą zawiniętą w pończochę. […]

Obawiały się, że po rozwodzie matki zostaną rozdzielone, więc postanowiły ją zabić. Po pięciu latach spędzonych - oddzielnie - w więzieniu Juliet Hulme zmieniła imię i nazwisko, i zamieszkała w Anglii. (Podaję za: José Ovejero)

Sergiusz Piasecki

​

(1901-1964, Polska) – polski pisarz, publicysta polityczny, kokainista, przemytnik, więzień (w więżeniu napisał trzy powieści: Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy, Ruda Ewa, Drogą pod mur) , oficer przedwojennego wywiadu, żołnierz Armii Krajowej. Jego życiorys mógłby być kanwą całej serii powieści sensacyjnych. Krzysztof Masłoń niezwykle trafie go scharakteryzował Sergiusz Piasecki - najlepszy bandyta wśród pisarzy i pisarz wśród bandytów (Do rzeczy).

Piaseckiego odkrył, następnie skutecznie wstawił się za nim, Melchior Wańkowicz. Książki Piaseckiego przed II Wojną Światową były bestselerami, a sam Piasecki był idolem salonów, nie tylko literackich.

W czasie okupacji niemieckiej Piasecki działał w podziemiu. Włamał się do siedziby gestapo w Wilnie wykradając dokumenty, także te świadczących o kolaboracji niektórych członków konspiracji polskiej. Był także wykonawcą wyroków śmierci na podstawie orzeczeń sądów podziemnych. Właśnie jemu Józef Mackiewicz zawdzięczał ocalenie, gdyż Piasecki nie będąc przekonanym o prawdziwości oskarżeń Mackiewicza, odmówił wykonania wyroku. Po wojnie był aktywnym pisarzem i krytykiem. W komunistycznej Polsce został objęty całkowitym zakazem publikowania, nawet wymieniania nazwiska, a wszystkie jego książki komuniści usunęli z bibliotek. Po 1990 r. została opublikowana większa część jego twórczości, także w formie audiobooków. Twórczość Piaseckiego nie została poryta kurzem historii, ani erozją literacką i językową. Oto skromna i tylko częściowa lista najważniejszych jego książek:

• Piaty etap;
• Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy;
• Trylogia złodziejska: Jabłuszko, Spojrzę ja w okno..., Nikt nie da nam zbawienia;
• Zapiski oficera armii czerwonej;
• Siedem pigułek Lucyfera.

Piotr Rivier

• Piotr Riviere to nie pisarz, ale dziewiętnastowieczny francuski wieśniak, który w 1835 r. bestialsko wymordował swoją rodzinę. Następnie, będąc w więzieniu, opisał motywy i sposób dokonania zarodni. Ten opis odnalazł Michel Foucault i opublikował pod tytułem Ja, Piotr Riviere, skorom już zaszlachtował moją matkę, moją siostrę i brata mojego: przypadek matkobójcy z XIX wieku.
• Wymieniam ten przypadek piśmiennictwa wyłącznie dlatego, że wyznanie/opis Riviere'a stały się przedmiotem spektakli teatralnych, także w Polsce, a René Allio na ich podstawie nakręcił w 197 r. film Ja, Piotr Rivière 1976.

Gregory David Roberts

​

(1952,Australia) Narkoman, rabuś, wielokrotny zbieg, gangster i pisarz – który odnajduje prawdę o sobie po ucieczce do Indii. Będąc w więzieniu zaczął pisać swoją najbardziej znaną dwutomową powieść Shantaram (Shantaram oznacza boży pokój). Książki:

• Shantaram – prawdziwa historia życia urodzonego w 1952 roku Australijczyka;
• Cień góry – brawurowa kontynuacja Shantaram.

Mau­ri­ce Sachs

(1906-1945) Żyd francuski, pisarz, tłumacz, notoryczny zło­dziej i afe­rzy­sta, a także sumienny kon­fi­dent Ge­sta­po wy­ko­rzy­stujący swój urok oso­bi­sty i swoje ho­mo­sek­su­al­ne kon­tak­ty nie zawsze tylko po to aby prze­żyć. Również Sachs jest jednym z bohaterów filmu Martina Provosta pt. Violette (premiera: 2013).

François de Sade

​

(1740-1814, Francja) Francuski markiz, pisarz. W trzynastu zakładach zamkniętych spędził ponad dwadzieścia osiem lat. Był bywalcem Vincennes oraz Bastylii. W więzieniu bardzo dużo pisał.

Skazany był między innymi za rozpustę, propagowanie niemoralnego, niechrześcijańskiego stylu życia (W roku 1757 brał udział w trwającej sto dwadzieścia dni orgii, chyba pierwszej i najsłynniejszej do czasów Rewolucji Francuskiej, i właśnie wtedy nabawił się sadystycznych skłonności).

• Filozofia w buduarze;
• Sto dwadzieścia dni Sodomy;
• Justyna czyli nieszczęścia cnoty;
• Zbrodnie miłości;
• Dialog między księdzem a umierającym;

Jack Unterweger

​

(1950-1994, Austria) Pisarz i seryjny morderca, czarująca osobowość. Był cenionym pisarzem i reporterem śledczym. Człowiekiem o dużym uroku osobistym, budzącym zaufanie i sympatię. W 1976 roku skazano go za morderstwo kobiety, przeszedł program resocjalizacji i pod naciskiem elity intelektualnej Wiednia został zwolniony warunkowo. Za Unterwegerem wstawiała się niemieckojęzyczna śmietanka intelektualna, na czele z Elfriede Jelinek i Günterem Grassem. Unterweger robił błyskotliwą karierę jako poeta i dziennikarz. W tym samym czasie, między 1990 a 1993 rokiem, zamordował 11 prostytutek w Wiedniu, Pradze i Los Angeles. Unterweger nawet prowadził programy o śledztwie w sprawie zbrodni, które sam popełnił!

Amerykański publicysta John Leake napisał o Unterwegerze książkę pt. Pisarz, który nienawidził kobiet. Podwójne życie seryjnego mordercy. Natomiast w 2015 r. austriacka reżyserka Elisabeth Scharang nakręciła film o czarującym zbrodniarzu pod tytułem Jack.

François Villon

(ur. 1431 lub 1432, zm. po 1463, Francja) Jeden z najwybitniejszych poetów francuskiego średniowiecza, autor Małego testamentu i Wielkiego testamentu.

F. Villon jest ciągle w kulturze postacią żywą, intrygującą. Sięgają doń twórcy i dzisiaj. Ostatnio Jacek Komuda w dwutomowym, świetnie napisanym cyklu Francoise Villon żywo i pięknie odświeżył zarówno Villona jak i jego nie zawsze mroczne czasy.

Cizia Zykë

​

(1949-2011, Francja) Podróżnik, awanturnik, przestępca i pisarz francuski pochodzenia albańskiego. W młodości stał na czele gangu młodocianych przestępców. Hazardzista i narkoman (niemal przez całe życie), gangsterski egzekutor długów (Kanada), handlarz samochodami (Afryka), wydobywca złota (Kostaryka, Australia). Dwukrotnie trafiał do więzienia. Na język polski zostały przetłumaczone, między innymi, następujące jego książki:

• Złoto;
• Sahara;
• Tuan.

Ewenementy – powrót